Blog
Badanie szczelności dachów – metody wykrywania przecieków
Badanie szczelności dachu to jedna z najważniejszych czynności konserwacyjnych, jakie wykonuje się w budynkach mieszkalnych. Jest ona niezwykle istotna zwłaszcza w przypadku płaskich powierzchni. Regularne badania są ważne, pozwalają bowiem uniknąć ewentualnych problemów w przyszłości.
Jednak wykrywanie nieszczelności w dachu płaskim, szczególnie takim o dużej powierzchni, nie jest prostą czynnością. Aby dowiedzieć się, jaka metoda badania jest najskuteczniejsza, warto przyjrzeć się tym najpopularniejszym.
Badanie szczelności dachów — metoda dymowa
Z pewnością jedną z najprostszych metod badania szczelności jest dymowa. Polega na wtłoczeniu specjalnej mieszanki gazów pod powierzchnię pokrycia dachowego. Powinna ona składać się w 95% z azotu i w 5% z wodoru.
Mieszanka ta jest niezwykle lekka. W miejscach, gdzie występuje nieszczelność, gaz unosi się i utlenia, tworząc przy tym delikatną mgiełkę wodną.
Największą zaletą takiego rozwiązania jest możliwość zastosowania go do każdego rodzaju dachu. Należy jednak pamiętać, że sposób ten nie pozwala w pełni określić stopnia oraz zakresu nieszczelności.
Badanie szczelności dachów — metody wykrywania przecieków elektryczne
Do badania nieszczelności dachów wykorzystuje się również metody elektryczne, które można podzielić na 3 rodzaje.
Pierwszą z nich jest metoda pojemnościowa. Wykorzystuje się do niej specjalne sondy elektryczne, które wytwarzają zmienne pole. W przypadku wykrycia materiału wilgotnego pojemność znacznie się zwiększa. Podczas badania wyznacza się najczęściej kwadraty, a sondy umieszcza się na ich wierzchołkach.
Metoda konduktometryczna wykorzystuje zmianę stopnia przewodności elektrycznych w wyniku zmian wilgotności. Jest to z pewnością najprostsza opcja z tej kategorii, która pozwala na punktowe wykrycie przecieku. Natomiast wadę tego rozwiązania stanowi fakt, że w powierzchnię dachu należy wbić szpilkę pomiarową. Z tego powodu konduktometria wykorzystywana jest niezwykle rzadko.
Metodę potencjału pola (metodę Leopoma) stosuje się jeszcze przed wykonaniem dachu. Polega na zamontowaniu pod poszyciem specjalnych przewodów. Rozwiązanie to najczęściej wykorzystuje się w przypadku dachów zielonych, balastowych czy odwróconych. W takiej sytuacji stan pokrycia można sprawdzić w dowolnej chwili. Wystarczy jedynie włączyć impuls elektryczny i przejść po dachu ze specjalnym miernikiem, który wskazuje kierunek przepływu prądu. W miejscach, gdzie urządzenie zasygnalizuje przepływ ładunków elektrycznych z każdej strony, najprawdopodobniej doszło do przecieku.
Jakie są metody badania szczelności dachu?
Metoda gazowa jest niezwykle podobna do dymowej. W tym przypadku pod poszycie wtłacza się lekkie gazy. Tym razem należy jednak obserwować, czy nie przenikają przez warstwę izolacji. Jeżeli tak, w tych miejscach występuje nieszczelność.
Należy jednak pamiętać, że emitowane gazy nie mogą być toksyczne ani łatwopalne. Najczęściej stosowane gazy stanowią więc hel lub niepalne mieszaniny wodorowe.
Badanie szczelności dachów — metoda termowizyjna
W tej metodzie wykorzystuje się specjalne kamery termowizyjne, które wykorzystują promieniowanie podczerwone. Dzięki tym urządzeniom można uzyskać dokładne termogramy, czyli graficzne przedstawienie temperatury dachu.
W okresie letnim nagrzany w ciągu dnia dach stygnie nocą. Znacznie wolniej jednak ciepło oddają obszary zawilgocone. W sytuacji pojawienia się nieszczelności będzie można zaobserwować znaczną różnicę temperatur.
Z kolei w porze zimowej dochodzi do zjawiska oddawania ciepła z budynku do atmosfery. Wtedy też wilgotne obszary odznaczają się znacznie mniejszym oporem cieplnym.
Metoda termowizyjna jest niezwykle skuteczna, pozwala bowiem na zidentyfikowanie niewielkich obszarów w poszyciu, gdzie doszło do przecieków. Należy jednak pamiętać, że zastosowanie tego rozwiązania ściśle zależy od pory dnia, pory roku czy też panującej pogody.
Badanie szczelności dachów — metoda neutronowa
W metodzie neutronowej wykorzystuje się specjalne urządzenie pomiarowe, które zawiera izotop będący źródłem promieniowania neutronowego. W przypadku wystąpienia wilgotnych miejsc koncentracja atomów wodoru będzie tam większa.
Atomy wodoru są lekkie i odbijają wystrzeliwane w nie neutrony. Jeżeli te w dużej ilości wrócą do urządzenia, można mieć pewność, że w tym miejscu wystąpił przeciek. Po wykonaniu badania za pomocą neutronów tworzy się dokładną mapę wystąpienia punktów zawilgocenia.